Historisch

Paulus
A. Lukkien

De twaalf apostelen vormen een eenheid waar Paulus buiten staat. Paulus is een afzonderlijke apostel voor een afzonderlijke taak. Zijn dienst begon niet te Damaskus en ook niet te Jerusalem; die begon pas te Antiochië, nadat hij daar reeds een jaar lang met Barnabas had gepredikt. Eerst met zijn afzondering wordt hij een apostel, en in Hand.14:4 wordt hij voor de eerste maal een apostel genoemd. Het is zaak voor ons, dat we schijnbare kleinigheden nauwkeurig onderscheiden. Door drie keerpunten: Damaskus, Antiochië en Efeze, wordt zijn levensgeschiedenis in vier deelen gesplitst.

Paulus' brief aan de Efeziërs
A. Lukkien

Efeze is de brief der verborgenheden. We vinden er de verborgenheid van Gods wil, de verborgenheid van Christus, de bedeeling der verborgenheid, de verborgenheid van het huwelijk, de verborgenheid van het evangelie. Daar zijn verborgenheden bij, waarvan beslist verklaard wordt, dat ze niet eerder bekend gemaakt zijn, en die we dus in andere gedeelten der Schrift niet moeten zoeken. Daar is één bij waarvan de bekendmaking alleen en uitsluitend aan Paulus is opgedragen. Dit zijn dingen, die aan dezen brief een bijzonder karakter geven.

Deze is Jezus de Nazarener,
de Koning der Joden
H. W. den Haring

Gezien de, onder christenen, toenemende belangstelling voor het Joodse volk, is het niet verwonderlijk dat zij zich afvragen welke betekenis gehecht moet worden aan Jezus als Koning van de Joden. Toen Hij aan het kruis stierf gaf een bord in drie talen aan dat Hij door Pilatus als Koning van de Joden gezien werd. Moeten de woorden van Pilatus serieus genomen worden of was het niet meer als spot en hoon voor iemand die ‘mislukt’ was?

De toestand der doden
H. W. den Haring

Willen we een antwoord ontvangen omtrent de toestand der doden, dan zijn wij genoodzaakt ons te wenden tot de Bron welke hierover met absolute zekerheid spreekt, nl. het Woord van God. Het is daarbij ook volstrekt nodig, niet met een vooropgestelde mening tot de Schrift te gaan. Daar wij anders gevaar lopen de Schrift juist datgene te laten zeggen, zoals wij het ons nu eenmaal hebben ingedacht, of zoals wij een bepaalde voorstelling van anderen hebben overgenomen. Waardoor wij teksten die over doden handelen, zouden gaan verklaren op een wijze, dat zij schijnen te zeggen, wat wij zo gaarne willen.

De brief aan de Galaten
A. Lukkien

Het is bij Paulus, dat we de tegenstelling vleesch en geest scherp uitgesproken vinden. Zijn evangelie is het evangelie van absolute genade, van rechtvaardiging uit genade alleen zonder de werken der wet. Wie daaraan iets toevoegt en spreken gaat van de eischen van het evangelie, toont, dat hij Paulus niet heeft verstaan. De valsche broeders waren verkeerde leeraars, omdat ze een dwaalleer brachten dat de geloovige zelf door wetsbetrachting nog iets aan zijn verlossing toedoet. Daarmee kwamen ze buiten het terrein van de genade te staan. Want wet en genade kunnen in deze bedeeling niet samengaan.

Leeringen der ouden
H. W. den Haring

"De Belijdenis zelve of liever de formulieren, mogen en kunnen nooit en te nimmer de toetssteen zijn over de vraag of men dwaalt of niet, maar dit moet steeds uitgemaakt worden aan de hand van de Heilige Schrift zelve." Lettende op de duidelijke uitspraak dezer artikelen, zouden wij mogen verwachten dat dit ook zou geschieden, maar in de praktijk laat dit wel eens wat te wenschen over.

Staat het Duizendjarig Rijk in verband met het volk Israël?
H. W. den Haring

Een groot deel der Christenheid meent, dat met de bepaling "duizend jaar" niet letterlijk duizend jaren bedoeld zijn, maar meer een tijdvak, dat dan symbolisch met de uitdrukking duizend jaar wordt aangeduid. Anderen daarentegen menen zich aan de letterlijke betekenis van duizend jaar te moeten vasthouden. In deze brochure hebben wij deze kwestie, die van groot belang is, nog eens nauwkeurig opnieuw onder de ogen gezien.

Artikel 37 van de Nederlandse geloofsbelijdenis
H. W. den Haring

Er wordt wel eens opgemerkt, dat, wanneer men zou willen beweren, dat de belijdenis soms niet conform de Heilige Schrift zou zijn, men dit dan maar eens met Schriftuurlijke argumenten moet aantonen. Welnu, dat willen wij dan ook doen met een beschouwing over artikel 37. Wij stellen voorop, dat het onze bedoeling is, Gods Woord tot zijn recht te laten komen.

"De eeuwigheid", de hel en meer ...
H. W. den Haring

Het is een feit, dat theologen die belast zijn geweest met de Staten-vertaling der Heilige Schrift, bij de overzetting van de oorspronkelijke tekst, zich niet steeds gehouden hebben aan de juiste betekenis en vertaling van vele woorden. Daardoor heeft betekenis en zin van zeer vele teksten zodanig geleden, dat vele uitspraken in de Heilige Schrift een onbegrijpelijke voorstelling geven van zaken, die, zo men zich aan een correcte vertaling der betreffende teksten had gehouden, een helder licht zouden gegeven hebben op verschillende mededelingen, die voor de lezer van het grootste belang zijn.

Schrift en leer (gebundeld)
A. Lukkien

"De volgende opstellen schijnen weinig met elkander in verband te staan. Maar er is één band, die ze samenbindt, namelijk het beginsel, dat we de Schrift moeten lezen, zooals we ieder ander boek lezen: we moeten gelooven, dat ze zegt, wat ze meent, en meent, wat ze zegt. Wanneer we zoo de Schrift lezen, zullen we wel eens in botsing komen met de overgeleverde meeningen. Gods genade in Christus is veel grooter dan ons geleerd is."

Alverzoening toegelicht en verdedigd
A. Lukkien, A. Oosterhuis

"Wat bereikt God met Zijn schepping? Dat een deel van Zijn schepselen gelukkig wordt en dat het grootste deel gepijnigd wordt, zonder dat er een einde aan komt? Of, dat aan het einde der eeuwen al wat Hij geschapen heeft, tot Hem verzoend wordt, zoodat Hij in allen alles is? Het eerste is het algemeen gevoelen onder de Christenheid; wij meenen, dat de Alverzoening de leer der Schrift is. In dit boekje trachten wij dat aan te toonen, en de bezwaren, die er tegen ingebracht worden, te weerleggen."